Wat gaat de tijd toch snel, nog 1 maand en 11 dagen…

 Het is al weer een tijd geleden dat ik de blog heb bijgewerkt. Er is ook na mijn laatste update van 7 maart jl. weer veel gebeurd. Als eerste heb ik de nodige buiten kilometers in de benen waaronder samen met Fred en Team de Dollar de Joop Zoetemelk Classic en afgelopen weekend de Ronde van Noord Holland. Daarnaast nog de nodige losse trainingsrondjes in kou, weer en wind. Het is nog  lang niet voldoende maar het voelt al een stuk beter aan als 2 jaar geleden.  Met de Boretti Classico op 5 mei en de Mergellandroute “samen met team de Dollar” op 19 mei as. komen de kilometers vanzelf.

Ook met de sponsoring gaat het geweldig. Ik blijf goede reacties ontvangen, de donaties via mijn actiesite blijven binnenkomen en lang nog niet iedereen heeft gereageerd. Miele Nederland, Belos BV, Mulders Beheer BV ( EMR Groep), Duitse Keuken Import BV, familie Nieuwveen, Monac BV, Lizzy en Levi Nieuwveen, NRSKantoor BV, Broodje Best, Mulders Montage bedrijf, en Roel van Tongeren,  nogmaals enorm bedankt voor jullie steun en donatie voor mijn actie tegen kanker. Langs deze weg wil ik ook mijn maatje Fred Rodenburg  bedanken voor het meerijden van de toertochten en de trainingsrondjes in weer en wind.

Afgelopen vrijdagmiddag heb ik een presentatie gegeven in de klas van Mandy, groep 7A van OBC de Cirkel. Zij gaan op 10 mei as. een sponsorloop doen voor mijn actie. Als tegenprestatie heb ik een presentatie gegeven over alles wat met kanker te maken heeft en wat Alpe d’Huzes nou precies allemaal doet. Een klein uur lang de volledige aandacht van de klas met veel vragen en persoonlijke verhalen. De formulieren zijn aan de klas uitgedeeld en ze hebben nu 2 weken de tijd om zoveel mogelijk sponsoren te werven. Heb al veel positieve reactie van de leerlingen ontvangen.

Komende weken maar weer veel op de fiets voor de nodige kilometers, en natuurlijk heel blijven. Zaterdag tijdens de Ronde van Noord Holland kwam ik door mijn eigen schuld met nog 60 km te gaan hard in aanraking met het asfalt. Er schiet meteen van alles door je hoofd als je daar in de regen op een smal fietspad op de grond ligt. Een deuk in het ego, pijnlijke schouder rug en pols. Maar met in ieder wiel een grote slag heb ik de tocht kunnen uitrijden. Pff wat was dat schrikken, iets breken is gewoon einde oefening. Deze week de 2 wielen maar weer naar de fietsenmaker brengen en dan hoop ik komend weekend toch wat kilometers te kunnen maken, ondanks de pijnlijke schouder en pols.

Tot later,

Dennis